கிளையுதிர்காலம்..

சேமித்து வைத்துக் கொண்டிருக்கிறேன்..
உன் பிரிவுக்கான எனது கண்ணீர்த் துளிகளை.

சிரிப்பெனும் முகமூடி அணிந்து
என்னை நானே தேற்றிக் கொண்டிருக்கிறேன் தெரிந்தே..
எந்தக் காதலும் திருமணத்தில் தான் முடியும்.
ஆம்!
என் காதலும்.. உன் மணத்தில்.

வசனங்களில் முலாம் பூசினாலும்
வார்த்தைகளில் வலி உணர்கிறேன்.
எனக்கான கிளையுதிர் காலம் எப்போதோ?

காட்டி கொடுத்து விடாதே என்று
கண்ணாடியில் கூட நினைவுறுத்திக் கொள்கிறேன் கண்களை.

பக்குவப்படாத உன் வார்த்தைகளில் தான்
எத்தனை எத்தனை எதிர்பார்ப்புகள் ??
சிறு பிள்ளையாய் நீ உரையாடும் ஒவ்வொரு நிமிடங்களிலும்
கரைந்து தான் போகிறேன்..
உன் கேள்விகளைத் தள்ளிப்போடும் எனக்கு
உன் கனவுகளை களைக்கும் தைரியம் இல்லை.

எத்தனையோ எதிர்காலக் கனவுகள் ..
அமைதியாய் உறங்குகின்றன.
நிறைவேறாத ஏக்கங்கள் என்ற பெயரில்.

எதிர்பார்ப்புகள் எதுவுமே நிறைவேறாதெனில்
எதிர்பார்ப்பதை நிறுத்தி விடலாமே..
வாழ்க்கை எனக்கு கற்றுக் கொடுத்த பாடம்
இது தான்.. இது மட்டும் தான்.

தயாராகிக் கொண்டிருக்கிறேன்
என்னவனின் முகம் அறியாத
அவளைப் பாராட்ட..
இல்லையா பின் ?
எவ்வளவு அதிஷ்டம் பெற்றவள்..

உன் விரல் கோர்த்து வழித்துணை வரவும்..
உன் காதோரம் ரகசியம் கொஞ்சவும்..
உன் செல்லச் சிணுங்கல்களை எதிர்கொள்ளவும்..
உன் சமாதானங்களில் சிக்கிக் கொள்ளவும்..
உன் கேசத்தை கோதி விடவும்..
உன் தோள்களில் சாய்ந்து கொள்ளவும்..
உன் மடியில் படுத்து அளவும்..
உன் கனவுகளில் பங்கேற்கவும்..
மொத்தத்தில் உன் காதலை முழுமையாகப் பெற்றுக் கொள்ள
கொடுத்து தான் வைத்திருக்க வேண்டும்.

காத்திருக்கிறேன் கைபிடிக்க..
உன்னை அல்ல.. அந்தப் பெண்ணை..
வாழ்த்துக்கள் சொல்வதற்கு.

முதலும் முடிவுமான உன் மீதான என் காதல்
எனக்குள்ளேயே புதைந்து போகட்டும்.
நினைவுகள் அசைபோட்டே வாழ்ந்துவிடுவேன்..
நிஜத்தில் வழக்கம்போல வெற்றுப் புன்னகை புரிந்தபடி.

.

.