நீ அழையாத என் கைபேசி..

வெகுநேரம் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்

காதலில்லாத என் கைபேசியை..

.

எழுத்துப் பலகைகள்

தேயப்பெற்ற காலம்போய்

எப்போதும் உறங்குகிறது..

நீ அழையாத என் பேசி.

.

எடுத்தெடுத்துப் பார்க்கிறேன்

நம் பழைய குறுஞ்செய்திகளை..

.

கவிதைகள் இல்லையெனினும்

காதலின் அடையாளங்கள் அழகாய்..

.

வினாடிகளையும் தோற்கடிக்கும்

நம் அடுத்தடுத்த பதில் பறிமாற்றங்கள்..

ஒவ்வொரு நாளின்

தொடக்கமும் முடிவும்

முடிவில்லாமல்..

.

நினைத்துப் பார்க்கிறேன்..

நேரமறியாத நள்ளிரவுகளில்

காதுமடல் சுட்டதையும்

கண்கள் உறக்கத்திற்கு சொருகியதையும்

பொருட்படுத்தாது நீண்டுபோன

நமக்கான உரையாடல்களை..

.

சொல்ல மறந்துவிட்டேனென..

சொன்னது கேட்கவில்லையென..

இப்போதுதான் நடந்ததென..

யாரோ சொன்னதென..

எத்தனை எத்தனையோ சாக்குகள்.

நம் குரல் கேட்க ப்ரயோகித்தோம்..

.

காத்திருப்பு ஒலியிருப்பின்..

ஒருவருக்கொருவர்

செல்லமாய்க் கோபித்து

சிரிக்காமல் சீண்டுவோம்..

சிணுங்கியபின் சிக்கிடுவோம்..

சமாதானம் எனும் சிறையில்..

.

பேசிக்கொண்டே ஓர்முறை

நானுறங்கிப்போக..

துண்டிக்க மனமில்லையென

தொடர்ந்து கொஞ்சினாய்

என் மௌனத்தை..

.

உனக்குத் தெரியுமா..

உறங்கும் நடிப்பில் நீயறியாது

உன் கொஞ்சல்களை

இன்றும் சேமித்து வைத்திருக்கிறேன்

என் அலைபேசியின் பதிவுகளில்..

.

புரட்டிப்போட்டதோ..

புரண்டுவிட்டதோ..

காரணம் அறியாத

கேள்விக் குறியாய்..

.

ஆயுள் முழுவதுக்குமான

ஒட்டுமொத்தக் காதலையும்

ஒருசேரத் தீர்த்துவிட்டோமோ???

அவசரமாய் முடிந்துவிட்டது

அணுவணுவாய் ரசித்த அனைத்தும்.

.

செல்லக் கொஞ்சல் வேண்டாம்

சின்னச் சிணுங்கலாவது போதும்.

வாசல் திறக்க வேண்டாம்

ஜன்னல் மட்டுமாவது போதும்.

காதல் பார்வை வேண்டாம்..

ஓரப்பார்வையாவது போதும்..

பார்த்துப் பழக வேண்டாம்..

பாதிப் பேச்சுக்களாவது போதும்..

.

முணுமுணுத்தபடி மூழ்கிப்போகிறேன்

உன்மீதான நினைவுகளில்..

மூச்சுத்திணறுகிறது..

ஆனாலும் மீள மனமில்லை..

.

விழிநீர் துடைத்து

வெறுமையை சுமந்து

வெற்றிடமாய் நான்..

விரும்பிய நாட்கள்

திரும்பாதா எனும் ஏக்கத்தில்..

.

காத்திருப்பு சுகம் தான் காதலில்..

காயமில்லாதிருப்பின்.

கனப்பதில்லை எப்போதும் மனது..

வலியில்லாதிருப்பின்.

.

இன்னும் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறேன்.

உன் அழைப்பிற்கு ஏங்கும்

நீ அழையா என் பேசியை..

.

.