உருவம் ≠ உள்ளம்

அறிஞர் வின்ஸ்டன் சர்ச்சில் ஒரு நாள் விருந்து ஒன்றுக்கு அழைக்கப்பட்டிருந்தார். அதிகமான வேலைப்பளு காரணமாக அழுக்கான உடைகளோடே அந்த விருந்துக்கு அவர் செல்லும் நிர்பந்தம் உண்டானது. அவரைப் பார்த்த வாசல் காவலாலிகளோ அவரை யாரோவென நினைத்து, உள்ளே செல்ல அனுமதிக்கவில்லை. எவ்வளவு சொல்லியும் யாரும் அவரை உள்ளே விடவில்லை. சர்ச்சில் உடனே தமது இல்லத்திற்குச் சென்று நாகரிகமான சுத்தமான ஆடைகளை உடுத்திக்கொண்டு வர, அவருக்கு ராஜ உபச்சாரம் செய்யப்பட்டு உள்வர அனுமதிக்கப்பட்டார்.

விருந்தில் உணவுகள் பரிமாறப்பட அனைவரும் சாப்பிட ஆரம்பித்தனர். ஆனால் சர்ச்சிலோ அந்த உணவுகளை சாப்பிடாமல் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக எடுத்து தமது கோட் பைகளில் போட்டுக்கொண்டிருந்தார். அனைவரும் காரணம் கேட்கவே, ”இந்த விருந்து எனக்காகப் படைக்கப்படவில்லை, நான் அணிந்திருக்கும் உடைகளுக்குப் படைக்கப்பட்டிருக்கின்றன. அதனால் இவைகளை என் உடைகளே சாப்பிடட்டும்” என்று கூறி தொடர்ந்து உணவுகளை சட்டைக்குள் கொட்டிக் கொண்டார்.

ஆம்.. ஒரு மனிதன் எப்படிப்பட்டவனென தீர்மானிப்பது அவனுடைய குணங்களேயன்றி, உடைகளோ உருவமோ அல்ல. ஆனால் இன்றைய காலகட்டத்தில் நாகரிகமாக உடுத்தாதவனையும் தோரணையான உருவமில்லாதவனையும் இந்த சமூகம் சற்றே ஒதுக்கிவைத்துப் பார்க்கிறது.

இவர் என் அலுவலகத்தில் பணிபுரியும் ஒரு ஊழியர். கொஞ்சம் ஒடிசலான தேகம், சோடா கண்ணாடி, கலர் காமினேஷன் இல்லாத சட்டை பேண்ட், லேசான தெற்றுப்பல், ஹவாய் செருப்பு – இவை தான் அவரின் அடையாளங்கள். எத்தனை கூட்டமாக இருந்தாலும் அவரை மற்றவர் பார்க்கும் பார்வையே வித்தியாசமானதாக இருக்கும். நன்றாகப் படித்தவர், பொறுப்பான வேலையிலிருப்பவர், கைநிறைய சம்பாதிப்பவர்.. ஆனாலும் தனது உருவத்தினால் மற்றவரை விட்டு எப்போதும் தனித்தே வைக்கப்படுவார்.

அலுவலகப் பேருந்திலும் கூட அவர் அருகில் உட்கார யாரும் முன்வருவதில்லை. அவர் வராத நாட்களில் சக ஊழியர்கள், ”என்ன.. டூம் பல்லி இன்னைக்கு வரலயா?” என்று கேலியாக கேட்பார்கள். டூம் பல்லி என்பது அவருக்கு சூட்டப்பட்ட பட்டைப்பெயராம். இருக்கைகளில்லாத போது வேறு ஊழியர்களுக்கு அருகே அவர் அமர நேர்கையில் அருகிருப்போர் முகம் சுளித்துக்கொள்வா்.

தன்னருகே அவர் நிற்பது தங்களுக்கு ஏதோ கௌரவக் குறைச்சல் என்பதாக இவர்கள் கருதுகின்றனர். அவரில்லாதபோது அவரை இமிடேட் செய்து நடந்து, பேசிக்காட்டுவதில் மற்றவர்களுக்கு அலாதி சந்தோசம்.

இன்று உருவத்தில் சளைத்த பலருக்கு இந்த நிலை தான் சமூகத்தில் கிடைக்கிறது. வெள்ளைத்தோலுக்கும் அயர்ன் பண்ணிய சட்டைக்கும் ஷூவுக்கும் கிடைக்கும் ஒரு மரியாதையும் அந்தஸ்தும் மெலிந்த தேகத்துக்கும் ஹவாய் செருப்புக்கும் கசங்கிய சட்டைக்கும் கிடைப்பதில்லை. அவர்களது கருத்துக்களும் சிந்தனைகளும் அறிவாற்றலும் என்னதான் உயர்ந்திருந்தாலும் அவர்களின் உடையும் உருவமும் தான் மற்றவர்களின் பார்வைக்கு முதலில் சென்றடைகிறது. சமுதாயத்தின் மனக்கண்களில் இவரென்றால் இப்படித்தான் இருக்க வேண்டுமென்ற தீர்மானங்கள் முடிவெடுக்கப்படுகின்றன. தோரணையாக, கம்பீரமாக, ஸ்டைலாகக் காட்சியளிப்பவர்களை மதிக்குமளவிற்கு சாதாரணமான தோற்றமுள்ளவர்கள் மதிக்கப்படுவதில்லை. அவர்களை அப்பாவிகள், ஏமாளிகள், அறிவில்லாதவர்கள், கோமாளிகள், காமெடி பீஸ்கள் என்ற பார்வையிலேயே இந்த சமூகம் முத்திரை குத்திப் பார்க்கிறது.

பல கோணங்களில் மனிதனின் கண்ணோட்டங்கள் நாகரிமாக மாறியிருக்கலாம், முன்னேறிக்கொண்டிருக்கலாம். ஆனாலும் இது போன்ற சில அடிப்படை விஷயங்களில், சக மனிதனை நடத்துவதில் தன்னைத் தானே தரம் தாழ்த்திக் கொண்டிருக்கிறான் என்பது தான் பட்டவர்த்தனமான உண்மை.

.