அபிப்ராயங்கள் ≠ அனுபவங்கள்..

நம்ம ஊர்ல ஒரு கெட்ட பழக்கம் உண்டு. ஏதாவது அறிவுரையோ அபிப்ராயத்தையோ சொல்ல ஆரம்பிச்சவுடனே, “உனக்கு இதப் பத்தி என்ன தெரியும்? அனுபவமில்லாம பேசாத“னு சொல்லி வாய அடச்சிடுவாங்க.  வாஸ்தவம் தான்.. ஆனா இது எல்லா விஷயத்துக்கும் பொருந்தாது. உதாரணத்துக்கு, பத்தாவது மாடிலருந்து கீழ குதிச்சா என்ன ஆகும்னு சொல்றதுக்கு, அப்படி குதிச்சுப் பார்த்த அனுபவம் இருக்கணும்னு அவசியம் இல்லையே.. சரி தானே?

நா எழுதுன “சந்தோசமா சரக்கடிங்க“ பதிவுலயும் இந்தக் கேள்வி வந்துச்சு.. குடிப்பழக்கத்துல இருக்குற கெடுதல்கள்பத்தி சொல்றதுக்கு குடிச்சுப் பார்த்திருக்கணும்னும், குடும்பக் கட்டுப்பாட்டு அலுவலகத்துல வேலை பார்க்குறதுக்கு குழந்தை பெத்திருக்கணும்னும் அவசியம் இல்லையே.. அனுபவப்பூர்வமா அறிவுரை சொல்றதுல நிறைய உபயோகம் இருக்கலாம். அதே மாதிரி ஒட்டுமொத்தமா அனுபவம் இருந்தா மட்டும்தான் ஒரு விஷயம் பற்றி பேசணும்னும் சொல்லிட முடியாது. கேள்வி ஞானம் மட்டுமே வச்சு சொல்லப்படுற அபிப்ராயங்களுக்கும் மதிப்பு இருக்கத்தான் செய்யும்.

“நானும் ரவுடிதான்.. நானும் ரவுடிதான்“னு விளம்பரம் பண்ற மாதிரி ஒருசிலர் வெட்டியா, கடனேனு கருத்து சொல்வாங்க.. அவங்களுக்கு வேணும்னா இப்படி சொல்லி ஓரங்கட்டலாம். ஆனா உபயோகமா, நமக்கு உதவுற நோக்கத்துல அபிப்ராயங்களும் அறிவுரைகளும் சொல்றவங்கள நாம ஒதுக்கக் கூடாது.

அப்புறம் ஒரு சிலர் இருப்பாங்க.. வெறும் யூகங்கள் அடிப்படைலயே முடிவெடுத்துடுவாங்க. உதாரணத்துக்கு காட்டன் சேலை கட்டி கண்ணாடி போட்டு, கைல குடை வச்சிருந்தா “டீச்சர்“, முறுக்கு மீசையும் தொப்பையுமா இருந்தா “போலீஸ்“ங்குற மாதிரி! இது அந்தந்த துறைகளுக்குப் பொருந்தலாமே தவிர, இத வச்சு மட்டுமே உறுதி செய்திட முடியாது.. “சிகப்பா இருக்குறவன் பொய் சொல்லமாட்டான்“னு சொல்ற மாதிரி.

நேத்து ஒரு நண்பர்கிட்ட பேசும்போது, “ஏன் இந்திரா.. காதல் தோல்வி கவிதைகள் அதிகமா எழுதுற மாதிரியிருக்கே.. உங்களுக்கு காதல் தோல்வியோ?“னு துக்கம் விசாரிச்சார்.. (அடக்கொடுமையே..). எழுத்துக்களுக்கும் வாழ்க்கைக்கும் ஏதாவது ஒரு சில சம்பந்தங்கள் இருக்கலாம். ஆனா எழுதுற எல்லாமே வாழ்க்கைல நடந்திருக்கணும்னு அவசியமில்ல. அதுலயும் சொந்த அனுபவமாகத் தான் இருக்க வேண்டும்குற கட்டாயமுமில்ல. புனைவுகளாக் கூட இருக்கலாமே.. எழுதுற கவிதை சந்தோசமா இருந்தா காதல் கைகூடிருச்சுனும், சோகமா இருந்தா தோல்வியடைஞ்சுடுச்சுனும் அர்த்தம் இல்ல. இத விட முதலாவது, கவிதை எழுதுறவங்க எல்லாருக்கும் காதலனோ காதலியோ இருக்கணும்னு சட்டமும் இல்ல.

நா முன்னாடியே சொன்ன மாதிரி, அபிப்ராயங்கள் சொல்றதுக்கும் அனுபவத்துக்கும் தொடர்பு இருக்கணும்னு அவசியமில்லை. பார்த்தது, கேள்விப்பட்டதா கூட இருக்கலாம். அதுல இருக்குற விஷயங்கள் எப்படிப்பட்டதுனு மட்டும் நாம எடுத்துக்கணுமே தவிர, அத யார் சொன்னது? அவுங்களுக்கு இதுல அனுபவம் இருக்குமா?ங்குற ஆராய்ச்சி தேவையில்லாதது.

தோழி ரேவா சொன்னது போல, “கவிதைகளுக்கு அனுபவம் தேவையில்லை”..   இது கவிதைக்கு மட்டும் இல்ல.. கருத்துக்களுக்கும் தான்.

சரியா?

.

.