மனதிற்கும் உண்டோ ஓர் அரிதாரம்??

வெறுப்பின் உச்சகட்டம் நம் பிரிவு..

பார்க்க மாட்டேன் என நானும்

நினைக்கக்கூட மாட்டேன் என நீயும்..!!

.

அடக்கிவைத்த அத்தனை கோபங்களையும்

கொட்டித் தீர்த்துவிட்டுக் கிளம்ப,

அந்நொடிமுதல் ஆரம்பித்தது நாமில்லா நமது வாழ்க்கை.

.

சுதந்திரம் கிடைத்ததென..

கட்டுப்பாடுகள் இல்லையென..

கடிவாளங்கள் அறுந்ததென..

அடிமைத்தனம் முடிந்ததென..

போலியான சமாதானங்கள் நமக்குள்ளே!!

.

நிம்மதியாய் இருக்கிறோமென

நமக்கு நாமே சொல்லிப் பழக்கினோம்..

மாற்றங்கள் நம் அலைபேசி எண்களிலும்

மின்னஞ்சல் கடவுச்சொல்லிலும் புகுத்தினோம்,

அதுவே மனதிற்கும் என்ற நாடகமாய்..!!

.

வந்துபோகும் நினைவுகளையும்

வலுக்கட்டாயமாய் தள்ளிவிட்டு

கெட்ட கனவுகள் என்றும் கறுப்பு அத்தியாயம் என்றும்

பொய்யாகப் பொய்யுரைத்தோம்.

.

எல்லாம் சரிதான்.. ஆனாலும்..

நாம் பேசியமர்ந்த இடத்தைக் கடக்கும்போதும்

உனக்குப் பிடித்த பாடல் காதில் விழும்போதும்

உன் விருப்ப நாயகனைத் திரையில் பார்க்கும்போதும்

உனக்குப் பிடித்த உணவை உண்ணும்போதும்

ஏன்.... இந்த வரிகளை எழுதும்போதும் கூட..

சட்டென ஸ்தம்பித்து உண்டாகும்

ஏனோ ஆழ்மனதில் ஒருவித வலி!!

.

இது தான்.. இப்படித் தான் என்று

தேற்றிக்கொண்டு சகஜமானாலும்,

ஒரு சில கேள்விகளுக்கும் வலிகளுக்கும்

என்றைக்குமே விடை கிடைப்பதில்லை..!!

.

மனிதர்களுக்கு அரிதாரமிடலாமே தவிர

மனதிற்கு எப்போதும் முடிவதில்லை..!!

.

.