ஞாபகம் வருதே.. (மொக்கை) ஞாபகம் வருதே..

ஒன்ஸ் அபான் எ டைம்...

நா ப்ளாக் ஆரம்பிக்கிறதுக்கு முன்னாடி (மொக்கை போடாம இருந்த காலகட்டத்துலனு சொல்ல வரேன்), ஒரு தடவை, ராசிப்பொண்ணோட காலேஜ்ல கவிதைப் போட்டி வச்சாங்க. அதுக்கு கட்டாயம், எல்லாரும் ஆளுக்கொரு தலைப்புல கவிதை எழுதிட்டு வரணும்னு சொல்லி நாலஞ்சு தலைப்பையும் குடுத்துட்டாங்க. அவ வந்து என்கிட்ட உதவி கேட்டா. பாசமலர் அளவுக்கு இல்லேனாலும் ஓரளவுக்கு பாசக்கார புள்ளையாச்சே.. அதுனால நானும் ஒரு தலைப்புல எழுதிக் குடுத்தேன். (எழுதிக்குடுத்தா ஐஸ்கிரீம் வாங்கித் தரேன்னு அவ சொன்னத நா சொல்லமாட்டேனாக்கும்..)

இதுல என்ன கொடுமைனா, இந்த கவிதைக்கு ரெண்டாவது பரிசு கெடச்சுச்சு. அப்டினா மத்த பயபுள்ளைங்க எல்லாம் எந்த அளவுக்கு மொக்கையா எழுதியிருக்கும்னு பாத்துக்கங்க.

அப்படி நா மொத மொத எழுதின மொக்கை கவிதை தான் இது.

மௌன மொழி

உருகும் பனிக்குத் தெரியும்...

சுட்டெரிக்கும் வெயிலின் தாக்கம்.

புழுதி மண்ணிற்குத் தெரியும்....

வீசிச் சென்ற புயலின் வேகம்.

வாடும் மலருக்குத் தெரியும்....

கடந்துபோகும் பொழுதின் நேரம்

விசையெனும் புவியீர்ப்புக்குத் தெரியும்...

சுற்றும் பூமியின் கொள்கனம்.

துடிக்கும் இதயத்திற்குத் தெரியும்...

பாயும் இரத்தத்தின் ஓட்டம்.

பிரகாசிக்கும் ஒளிக்குத் தெரியும்...

உள்வாங்கும் உலகின் யோகம்.

ஆனால் -----------

உன்னையே சுவாசமாய் உணரும் எனக்குத் தெரியவில்லை

உன் மௌனம் எனும் மொழியின் அர்த்தம்.

உன் பார்வையில் நான் தெரிவது

பூ எனறா? புழு என்றா?

உன் சிரிப்பில் நான் தெரிவது

கோபுரம் என்றா? கோமாளி என்றா?

உன் ஜாடையில் நீ சொல்வது

அருகில் வா என்றா? அடைந்து கிட என்றா?

வரமொன்று வேண்டும்

ஏழாவது அறிவு பெற.

திடமொன்று வேண்டும்.

உன் மௌனத்தை மொழிபெயர்க்க.

யாரேனும் கண்டறியுங்கள்..

மௌனத்தை மொழிபெயர்க்கும் அகராதியை.

அது ---------

உலகின் எட்டாவது அதிசயமாகட்டும்.

.

.