நட்பொன்று தொலைந்துபோனது..

தூசு தட்டியெடுத்த பழைய டைரிகளில் ஒளிந்திருக்கிறது
பால்ய நட்புக்கான பரவலான அடையாளங்கள்..!
கவிதையென்றும் காவியமென்றும்
என்னென்னவோ கிறுக்கல்கள் தாங்கியபடி
நைந்துகிழிந்த தாள்களுள் நியாபகங்கள் நிறைந்திருக்க,

ஒவ்வொன்றைத் தொடர்ந்தும் கேள்விகளாய் வந்துபோகிறது..
தொலைந்த நட்புக்கான தேடல்களுக்காய்!!
.

மெலிதான புன்னகையுடனும்,
நலமா? என்ற கேள்வியுடனும்
பதிலுக்குக் காத்திராமல் பகட்டாய்க் கடந்து,
யாரென வினவிய துணையிடம்
“கூடப் படிச்சவங்க“ என்ற உன் வார்த்தைகளில்
என் நட்பொன்று தொலைந்துபோனது..!!
.

நமக்குள்
“அண்ணா“ என்ற ஆயுதம் தேவையில்லை..!
“சகோ“ என்ற சமத்துவம் அவசியமில்லை..!
“நண்பன்“ என்பதிலும் “தோழி“ என்பதிலும்
நட்பென்பது உண்மையாயிருக்கும் பட்சத்தில்
.